Guido Vermeulen, "Faces of humanity"
The face of poetry
"Zij is een dichter die de hemel bij voorkeur 's nachts verkent,
want dan komen de mythische dieren drinken in het water
van haar tuin. Ze leiden ons in bekorende vervoering, in een
dichte processie, naar het maagdelijke paradijs. Door maanlicht
spiegelen wij ons in de taal der sterren van het meer. Seizoenen
worden overbrugd in de weeën van de tijd die fungeert als open huis ...
De wederopstanding uit de tombe van het zwijgen is er één van
metamorfose, van transformatie naar transparantie in de regen ... "
Guido Vermeulen
Le paradis est un jardin au coeur duquel passe l'axe du monde.
On peut le considérer comme le dernier des voiles, et c'est en
sortant du tombeau du silence que nous aboutissons à la
transparence d'une réalisation de soi, en tant qu'ouverture au monde.
"Faces of humanity" de Guido Vermeulen nous propose un
cheminement à travers les différents visages d'un monde en
quête de cette vérité qui nous reste souvent trop dissimulée.